Haar leven in Amsterdam loslaten bleek niet makkelijk. De vrienden om haar heen zouden niet meer vanzelfsprekend zijn, evenmin als haar buurt, de Jordaan, waar ze veertig jaar woonde met de klanken van het carillon van de Westertoren en waar ze alle buren en winkeliers kende. En niet te vergeten waar haar levenswerk Carnac zat: een management- en bezinningscentrum gevestigd in een oud Amsterdams klooster. Maar na twintig jaar werd het beklemmend en enerverend om het centrum telkens opnieuw vorm te geven. Omdat ze er zo mee verbonden was, moest ze definitief loskomen voor ze nieuwe beslissingen kon nemen.

En dus verkocht ze het klooster, waar ze zelf ook een appartement bewoonde, bestelde een verhuiswagen, liet haar spullen opslaan en begon te zwerven. Marjan van Lier geeft het interview in het Haagse grachtenpand waar ze na haar zwerftocht neerstreek. Ze is tenger, verzorgd en heeft een uitstraling die krachtig en kwetsbaar tegelijk is. Marjan: ‘Los van alles reisde ik wat door Portugal en Italië. Dat was nog de moeilijkste tijd. Niet weten waar je heen zult gaan of terecht zult komen, werpt je helemaal terug op jezelf. Natuurlijk had ik ook een heerlijk gevoel van bevrijding, maar ik werd even vaak overvallen door onzekerheid en een gevoel van ontworteld zijn.‘

Feestvieren in Saint-Tropez

Marjan was juist altijd iemand die sterk aan het roer van haar eigen leven stond. Als kind al. Ze groeide op in een gezin in Delft waar ze samen met haar tweelingbroer de oudste was van zeven kinderen. ‘Mijn ouders hadden een bakkerij. Al jong kreeg ik het voorbeeld van hard werken en zelfstandig zijn. Ik ging mijn eigen gang, ook omdat mijn ouders druk waren in de zaak en mijn drie jongste broertjes veel aandacht vroegen. Op mijn dertiende knipte, krulde en föhnde ik de hele buurt voor een beetje geld. Kapper worden, dat was het voor mij. Mijn ouders boden flink weerstand, want iemand met een goed stel hersens kan toch wel meer, vonden zij.’

Marjan van Lier hield vol en kwam na de kappersopleiding terecht bij de door haar bewonderde sterrenkapper Christiaan Houtenbos, die in New York werkte. Op haar negentiende was ze zijn assistent in de Nederlandse vestigingen. Door haar werk leerde ze een jonge vrouw kennen die topmodel was en haar uitnodigde om bij haar in Parijs te wonen, dat deed ze. Zelf kreeg ze er ook wat modellenwerk. De twee mooie meisjes raakten bevriend met de schilder Karel Appel, vierden feest in Saint-Tropez, verbleven in het Londense appartement van Grace Kelly en maakten in een nachtclub kennis met de jongens van Queen.

Marjan van Lier: ‘Maar op een gegeven moment verlangde ik terug naar het kappersvak, waar ik mensen mooi en blij mocht maken, waar ik vanachter de spiegel zoveel verschillende levensverhalen hoorde. Daarnaast wilde ik mezelf meer ontwikkelen op zowel zakelijk als spiritueel gebied. Ik volgde de studie bedrijfseconomie, deed massage- en healingcursussen, en ook yoga en meditatie. Ik voelde me in beide groepen een vreemde eend, zowel bij de bankmensen als bij de geitenwollensokkentypes, maar de stof zoog ik op.’

Met collega Ineke zette ze een eigen kapperszaak op die al snel uit de voegen barstte, zodat ze meer manager werd dan kapper. Marjan: ‘Ik had inmiddels meer geld verdiend dan ik op kon maken en kreeg het plan om een voormalig klooster in Amsterdam te kopen en daarin een bezinningscentrum op te zetten. Mijn idee was om mensen niet mooier te maken aan de buitenkant maar van binnenuit.’  Zo ontstond Carnac.

Marjan van Lier als veelgevraagd coach

Hard werken, honderden ideeën en de daadkracht om ze uit te voeren, dat typeerde Marjan, die zich al snel ontwikkelde als een veelgevraagd coach, zeker toen haar boek Nooit meer werken een succes werd, waarin ze een andere visie op werken biedt. Ook gaf ze in die tijd healings en yogalessen.

Haar dagelijkse meditatie in de ochtend, met op iedere knie een Siamese poes, hielp haar om stilte te krijgen in haar hoofd, waarin het altijd bruiste van de goede ideeën die vaak ook uitgevoerd moesten worden. Relaties had ze nu en dan, maar zelden lang. Marjan: ‘Dan zag ik bij zo’n man toch weer vlekjes en trekjes. Misschien ook omdat die mannelijke yangkracht en zelfstandigheid in mij sterk ontwikkeld waren. Ik had genoeg aan mezelf. De yin-kant was er ook, in mijn behoefte aan schoonheid van binnen en buiten, maar de yangkracht was in die periode sterk.’

Om managers out of the box te laten denken, ontwikkelde ze cursussen van een week waarin ze hen bijvoorbeeld liet samenwerken met verslaafden of maaltijden liet koken voor daklozen. Marjan van Lier: ‘Sommige managers waren door deze contacten zo geraakt, dat ze vanuit een behoefte aan meer zingeving ontslag namen.’ Haar contacten met zowel de ‘geslaagde’ mensen als die aan de rand van de samenleving zetten haar aan het denken. ‘Ieder mens heeft misschien een andere verpakking,maar de ziel die erin huist is mooi en bijzonder.’ Het scherpte haar gevoel van mededogen en het inzicht van hoe schadelijk en onterecht oordelen zijn.

Met deze spirituele lessen, haar beproefde daadkracht en haar uitgebreide netwerk zette ze in Amsterdam een microkredietbank op voor kleine, kwetsbare ondernemers en daarnaast een project in Bangladesh waar straatkinderen lessen kregen in dans, fotografie en het kappersvak.

Leven opnieuw vormgeven

Hoewel de dingen die ze had aangepakt altijd tot bloei kwamen, verlangde ze er nu naar om het roer los te laten en naar binnen te keren, hoe spannend dat ook was. Na de grote stap van het loslaten, moest ze in Den Haag, waar ze bijna niemand kende, haar leven opnieuw vorm en zin geven. ‘Dat wat ik deed, had altijd voor een groot deel mijn identiteit bepaald. Nu, los van mijn status, stelde ik ineens niets meer voor, ik had alleen dit huis. Soms moet je ego even aan gruzelementen om jezelf weer opnieuw te vinden. Yin is belangrijker voor me geworden: stilte en de verbinding met boven. Mededogen is nog steeds een leidraad in mijn leven, maar misschien op een andere manier dan vroeger. Bij de yogalessen die ik geef zie en voel ik altijd meteen waar het bij iemand aan schort. Vroeger zou ik er meer boven op zijn gaan zitten, met het doel iemand verder te helpen. Nu laat ik het, want iedereen heeft zijn eigen tempo en ontwikkeling, ik kan hooguit proberen de juiste vragen te stellen. Het enige waarin ik stuur, is de adem.’

Een aantal van haar yogacursisten heeft gezondheidsproblemen en die geeft ze nu healings. ‘Ik ben verrast om terug te horen dat chronische pijnen er voor een paar weken door verdwijnen. Dat geeft mijn leven heel veel zin. Uiteindelijk zijn de twee tegenpolen in mij meer in balans geraakt.’

Fijntjes lachend: ‘Nu yin meer ruimte heeft, ben ik ook best nieuwsgierig naar wat een mannelijke yang-energie in mijn leven zou doen. Ik sta ervoor open, maar ga er niet achteraan. De meeste mannen in mijn leven ontmoette ik toen ik even de andere kant op keek.’

Meer mededogen heeft ze ook met zichzelf. ‘Het kan niet anders dan dat wanneer je meer wordt opgenomen door de liefdesenergie van boven, er ook iets van doorsijpelt naar jezelf. Al blijf ik iemand die gemakkelijker geeft dan ontvangt.’

Yogales van Marjan? Marjan van Lier geeft een heerlijke les Yoga voor je wervelkolom via Yoga by Happinez.

Tekst Marlies Kieft Fotografie Harold Pereira Styling Esther de Munnik Visagie Astrid Timmer