Yoga? Dat was niks voor haar, dacht Ellen Verbeek, uitgever van het Russische Yoga Journal en eigenaresse van een studio in Moskou. Jaren later is yoga de liefde van haar leven en het begin van iedere dag.

‘Zonde van mijn tijd,’ dacht ik na de eerste yogales, zo’n zeven jaar geleden. Zo langzaam en saai. Ik miste de energie van fitnesstrainingen; zweetdruppels op mijn lip, een kloppend hart en na afloop dat tevreden gevoel op de weegschaal. Godzijdank ben ik toen niet meteen gestopt. Want nu, duizenden asana’s verder, is yoga mijn grote liefde en het begin van iedere dag.

De liefde groeide langzaam. Allereerst was er de verbazing: wat ben ik toch eigenlijk stijf. Na een tijdje enthousiasme over de vooruitgang: kijk, nu kan ik al met mijn handen plat de vloer aanraken. Weer later ronduit trots op mijn eigen circuskunstjes: de Brug, Handstand, Kopstand. Van onze jongste zoon moest ik die zelfs aan zijn klasgenootjes tonen.

Na een jaar yoga werd ik vanzelf soepeler van karakter, minder categorisch, minder nerveus. En gelukkiger

Mijn lichaam veranderde ook; vanzelf verloor ik die twee kilo die er voorheen, ondanks al dat geren op de fitnessclub, nooit afgingen. En toen kreeg ik pas door dat yoga ook mijn ‘innerlijk leven’ beïnvloedde. Tijdens de lessen van anderhalf uur was ik zo geconcentreerd bezig om de asana’s goed te doen, dat ik nergens anders aan kon denken. Niet aan mijn bellijstje, mijn boodschappenlijstje of wat ik straks op het werk zou doen. Eigenlijk was de hele les een soort van meditatie. Ik begreep dat mijn lichaam van nature wel sterk maar niet erg soepel ook mijn manier van doen weerspiegelde. Na een jaar yoga werd ik vanzelf ook soepeler van karakter, minder categorisch, minder nerveus. En gelukkiger. Het boeddhisme kent het begrip monkey mind, dat is zoiets als het hebben van onrustige, van de hak op de tak springende gedachten. Wel, in mijn hoofd lijkt het na een drukke dag soms of een stel apen met elkaar pingpongen. Yoga maakt me altijd weer rustig. Doet me inzien dat de meeste ‘problemen’ die me vandaag bezighouden over een maand totaal niet relevant meer zijn. Hoe het precies werkt, weet ik niet maar ik verklaar het als volgt: door het openen van al die vastzittende plekken in je lichaam, laat je ook alle opgekropte emoties los.

Ik doe Iyengar yoga, mijn favoriete richting omdat alle asana’s heel precies uitgevoerd worden. Op zaterdag hebben we een les van drie uur, gegeven door een van de beste leraren in Moskou. Afgelopen zaterdag deden we drie uur achteroverbuigingen, zware asana’s die ik het minst graag doe. Maar de euforie na afloop bleef het hele weekend hangen.

Al die fitnessoefeningen, rennen op zo’n renbaan, thaiboksen of wat dan ook, het doet me zo ouderwets aan. Oefeningen uit de vorige eeuw, uit de tijd van de faxmachine. (Het is niet erg ‘yoga’ om zo te oordelen, maar ik kan het vaak niet laten.) Maar goed, wat ik met dit alles wil zeggen, is: als je begint met yoga, geef niet op. Het duurt een tijdje (althans bij mij) voordat het kwartje valt. Maar als je eenmaal yoga snapt, heb je een liefde voor je leven.

Meer lezen?

In het nieuwe Yoga by Happinez lees je het stuk Lessen in de liefde, over 5 liefdeswijsheden uit de yogafilosofie. Losse artikelen lezen? Je vindt dit stuk ook op Blendle!