Ontprikkelen op het eiland Kos
De uitnodiging van Yoga by Happinez komt als een geschenk uit de hemel. Ik heb net een bizar drukke periode achter de rug en al wil ik er echt even een week tussenuit, ik ben simpelweg te moe om internet af te struinen naar locaties. Het afgelopen jaar heb ik een boek geschreven (Overprikkeld; EHBO bij hoogsensitiviteit), een huis verbouwd, ben ik verhuisd en kwam er een hond bij. En dat allemaal in een chronisch overprikkelde staat van bijna-burn-out.
Pas sinds anderhalf jaar weet ik dat ik hoogsensitief ben. Nou ja, ik was me wel bewust van alle kenmerken en gevoeligheden, alleen wist ik niet dat die met hoogsensitiviteit te maken hadden. Ik voelde bijvoorbeeld aan hoe iemand zich werkelijk voelde. Als ik dat benoemde en het werd ontkend, verwarde me dat. Verder heb ik me mijn hele leven al goed kunnen opladen als ik in de natuur was, en kan ik niet tegen onrecht. Dat zijn een paar eigenschappen van een hsp’er, een hoogsensitieve persoon. Ik begon er pas rekening mee te houden toen ik wist wat hoogsensitiviteit eigenlijk is en hoe je met die gevoeligheid kunt omgaan, zodat je niet constant overprikkeld bent.
Geen filter
Hoogsensitieve mensen (en dieren) ontbreekt het aan een filter, waardoor alle zintuiglijke indrukken tegelijk en even intens binnenkomen. Ze voelen andermans emoties soms iets te goed aan en hebben meer tijd nodig om al die indrukken te verwerken. Het is heel belangrijk om de balans te vinden tussen dingen doen en rust nemen.
Ik houd ontzettend van reizen en van yoga, dus een week naar Kos klinkt als muziek in mijn oren. Ik mag een retraite uitproberen die in het teken staat van yoga en hiking. Als ik de foto’s van de omgeving zie, word ik al blij. Bergen, zee, uren wandelen! Ik verheug me op in de natuur zijn, alleen zijn, rust, even helemaal niets anders moeten…
Reizen betekent natuurlijk wel enorm veel prikkels. Alles is anders: veel mensen bij elkaar, dicht op elkaar zitten in een vliegtuig. Maar ik vind reizen heerlijk, waarschijnlijk omdat ik een sensatiezoeker ben. Je hebt een paar soorten hsp’ers: de sensatiezoekers en de introverte mensen. Voor mij is het een extra uitdaging om de balans te vinden tussen nieuwe dingen doen en de tijd nemen om alles te verwerken.
Oeps!
Aangekomen op Schiphol voel ik me al een stuk lichter; ik laat mijn dagelijkse bezigheden en verantwoordelijkheden los. Als ik na de vlucht op het vliegveld van Kos sta, realiseer ik me dat ik helemaal niet heb gelezen over hoe nu verder. Ik check snel mijn mail, waarin ik lees dat gastvrouw Mariella me zelf zal ophalen. Na tien minuten komt een Griekse man op mij af lopen en vraagt of ik Hollands ben. Ik zeg: ‘Ja, maar ik word zo opgehaald.’
Ik houd er niet zo van om aangesproken te worden door taxichauffeurs of restauranteigenaren, dus ik wend me weer af. De man blijkt een Brabander te zijn, een buurman van Mariella; hij haalt mij op want haar auto heeft pech. Oeps!
Bij aankomst op de retraitelocatie loop ik eerst per ongeluk het huis van een ouder Grieks echtpaar in, dat dit domein blijkt te verhuren. Ze verwijzen me door naar een terrein waarop in een U-vorm lage appartementen staan. Voor mijn appartement staan twee plastic stoelen en een plastic tafeltje, en binnen ligt een plastic kleedje op tafel. De badkamer is old school met lichtbruine, beetje kapotte tegeltjes. Het is gelukkig wel brandschoon, maar ik had het me toch iets anders voorgesteld, realiseer ik me. Later hoor ik dat Mariella een nieuwe plek gevonden heeft om retreats te geven.
Weinig flexibel
De eerste dagen moet ik erg wennen aan de energie van dit eiland. Misschien komt het door de luidruchtige Nederlanders door wie ik omringd was tijdens de heenreis, het bord met ‘Nederlandse fietsenverhuur’ of de tl-verlichting overal. Maar ik moet ook wennen aan het gras waar we op liggen tijdens yoga, en aan het in een groep zijn. Ik had me nergens op voorbereid en voel me weinig flexibel. Dat heb ik als ik overprikkeld ben. Dan is het thuis ook niet leuk; ik voel me veel fijner als ik wél flexibel ben. Als moeder van drie jongens moet ik dat ook eigenlijk wel.
Ik voel me weinig flexibel, dat heb ik als ik overprikkeld ben
De yoga wordt verzorgd door Tamara. Met haar mooie stem herinnert ze ons eraan om alles langzamer te doen, want wanneer nemen we nou echt de tijd om te voelen? De eerste les ben ik nog heel onrustig. Van de drukte thuis naar ineens een minuut over een handdraai doen, maakt me ongeduldig. We liggen op een grasveldje in de U en ik lig niet lekker. Ik weet, ik ben nog niet helemaal relaxed en uit mijn overprikkeling, daar heeft het mee te maken. De geluiden op de achtergrond zijn leuk: kippen, hanen, vogeltjes, een geit en de zee.
Tamara heeft in de verte een Indiaas accent als ze Engels spreekt, heel grappig. Dat komt doordat ze een Indiase vriend heeft. Hij is jaïnist. Jaïnisme komt erop neer dat je niets eet of gebruikt als daarvoor iets anders kapot- of doodgemaakt moet worden. Jaïnisten eten alleen voedsel dat uit de boom of van een struik valt, bijvoorbeeld. Ze plukken de vruchten niet. Het maakt wel iets wakker in mij. Ik denk nu bij alles wat ik eet weer na over hoe het bij mij terecht is gekomen en wat daarvoor nodig was.
Tamara is zorgvuldig in de opbouw van haar lessen, daar besteedt ze veel aandacht aan. Dat is prettig, want niemand in de groep heeft het gevoel dat het te snel gaat of dat je je grenzen moet bewaken. Je kunt je helemaal overgeven aan haar fijne stem en energie. Ze is zen en zuiver, dat brengt ze over aan alle mensen in dit gemengde gezelschap.
Liefde voor het eiland
Er zijn negen nationaliteiten in de groep: Australisch, Engels, Roemeens, Duits, Frans, Nederlands, Belgisch, Amerikaans en Pools. Bijzonder, zo veel verschillende mensen bij elkaar. Dat heeft Mariella toch goed gedaan, want deze plek is pas twee jaar open. Ook wel lekker rustig dat niet iedereen Nederlands is. Ik merk aan mezelf dat ik niet zo’n zin heb om veel te delen met de groep, omdat ik al helemaal vol zit door de afgelopen periode. Dus ik hou me een beetje stil, en dat is oké. Mariella blijkt een gepassioneerde vrouw. Het is haar missie om mensen te laten ervaren wat Kos allemaal te bieden heeft. In alles wat ze zegt en doet is haar liefde voor het eiland en de Griekse bewoners voelbaar. Zes jaar geleden ging ze met vakantie naar Kos, ze werd verliefd, verhuisde hiernaartoe en sinds twee jaar huurt ze deze plek om yogaretraites te organiseren.
Dit yogaoord is praktisch zonder budget opgezet; ze heeft het opgeknapt met de middelen die voorhanden waren. Haar doel is om het betaalbaar te houden, zodat iedereen hier kan komen genieten. Vanaf het begin is het helemaal volgeboekt. Mariella wil haar gasten een thuisgevoel geven en ze stimuleert ons om Kos te ontdekken. Ze geeft visitekaartjes, kaarten en geheime adresjes, en organiseert uitjes. Ontbijt en diner zijn inbegrepen; voor de lunch moet je op stap. En dat is leuk, want zo komen we bij verschillende typisch Griekse tavernes terecht.
Daarnaast kon Mariella het niet aanzien dat er zo veel zwerfhonden en -katten op het eiland zijn. Dus heeft ze een stichting opgezet, die voor de honden adoptieouders zoekt in onder andere Nederland en Duitsland. Als er nieuwe baasjes zijn gevonden, kunnen de honden als odd luggage met toeristen meereizen naar hun nieuwe land. Ik wil straks graag twee honden meenemen en bij hun nieuwe baas afzetten, maar er blijkt geen plek te zijn in het vliegtuig. Gelukkig kan een andere gast de honden meenemen op haar ticket.
Mildheid
Langzaamaan merk ik dat op de retraite een heel relaxte sfeer hangt, van alles mag, niks moet. Je kunt koffie en thee pakken zo vaak je wilt, je kunt wijn kopen en die drinken bij het avondeten. Een yogales skippen? Geen probleem; je bent sowieso de hele dag vrij om te doen wat je wilt. Dit is precies waar ik zin in heb. Het feit dat ik me niet ongemakkelijk hoef te voelen als ik even niet meedoe, vind ik fijn. Ik begin steeds meer te ontspannen en flexibeler te worden, letterlijk en figuurlijk. Het weer en de yogalessen dragen hieraan bij. Ik word me weer bewust van hoe snel mijn leven in Amsterdam is.
Het valt me op dat de mensen zo lief zijn voor elkaar. De hele sfeer is liefdevol en vrijblijvend. Ik denk dat dat wel de sleutel is voor alles: mildheid, en op een ontspannen manier jezelf steeds fitter en gezonder maken. Dat heel strenge is in het begin misschien wel makkelijk, maar na een tijdje voelt het voor mij onnatuurlijk om zo rigide te zijn. Wat dat betreft zit ik hier dus goed.
Van de gedachte dat je makkelijk kunt overleven in de natuur, kom ik tot rust
De schoonheid en luxe die ik op de retraiteplek had verwacht, vind ik in de natuur. De hikings zijn waanzinnig. Onze gids Tamasse is een leuke, vlotte jonge Griek die alles weet over Kos, het planten- en dierenrijk hier en de medicinale werking van kruiden. Daarnaast is hij chefkok, extreme mountainbiker, filmmaker en vader van een jongetje van één. Eens per jaar, als hij ‘zichzelf is kwijtgeraakt,’ gaat hij in zijn eentje een poosje op een berg kamperen. Daar vindt hij zichzelf weer, maakt hij weer een diepe verbinding met de natuur. Hij zou er prima kunnen overleven. Van die gedachte alleen al, dat je makkelijk kunt overleven in de natuur, raak ik geïnspireerd en kom ik tot rust.
Tamasse heeft ook al zo’n grote liefde voor Kos. Hij zet zich in om het eiland schoon te maken en te behoeden voor nog meer afval. Langs de wegen ligt veel plastic afval. Ook tijdens de wandelingen zien we dat op sommige plekken. Hoe krijg je het voor elkaar om in zo’n mooie omgeving iets op de grond te gooien?
Sterke handen
In Nederland boek ik geregeld een massage, en ook op reis zoek ik eigenlijk altijd een masseur. Vanuit het resort worden twee soorten massages aangeboden. De ene is een deep tissue massage en de andere voetreflexologie. Ik vind het heerlijk om een uur lang alleen maar te ontspannen en knopen te voelen oplossen, en ik houd ook van stevige massages, dus boek ik er twee deze week.
Tussen twee appartementen hangt een touw met witte doeken eraan, waarachter een massageruimte is gemaakt. Een charmante, iets oudere man met grote handen geeft zoals beloofd een stevige massage. Hij heeft geen gêne om de spieren tot boven in de liezen mee te nemen. Dat voelt heel goed, eigenlijk, ik vraag me meteen af waarom dat niet altijd gebeurt. Want het is een belangrijke spier, die ook nauw verbonden is met de lage rug en nieren. Ik geef me over aan de massage en voel me daarna weer één geheel. De tweede keer doet de masseur aan het eind ook nog cupping, waarbij hij vuur maakt in glazen potjes en die vervolgens op de huid vacuüm zet en heen en weer beweegt. Dat is goed om de diepe spieren los te maken.
De Griekse mannen lijken romantische macho’s, een beetje als Italiaanse mannen, maar dan wat rauwer. Ik houd er wel van, ik voel me er nog meer vrouw door. Mijn vrouwelijke kwaliteiten ben ik de laatste jaren meer aan het ontwikkelen; sterke zachtheid, flexibiliteit en sensualiteit. Ik leer het huismoederschap te eren in plaats van me saai te voelen. Het is zo mooi om een liefdevolle, gezonde maaltijd te maken voor man en kinderen en vriendjes die komen spelen, en om te zorgen dat iedereen kan ontspannen en opladen in ons huis. Daar was ik me de eerste jaren van mijn moederschap niet zo van bewust. Door deze massage ben ik me er weer even nog bewuster van dat ik een vrouw ben – het zal wel door die sterke mannenhanden komen.
Magnetische kracht
De vulkaan van het eiland naast Kos geeft onder de grond de hitte af en vormt zo een warme stroming in zee. Ik ben een beetje moe, maar Mariella staat erop dat ik meega naar het strand. Op de heenreis worden we bijna omver geblazen door de wind. We lopen een steile weg af naar een baai. Dankzij de vulkaan is het water rijk aan mineralen, dus het is een heilzame avond… Als je een steen oppakt onder water, voel je de bijna magnetische kracht naar de bodem toe, heel gek. En zo zitten we met z’n allen in het donker in een hete, bubbelende zee, verlicht door een prachtige oranje, volle maan. Alle elementen komen samen: aarde, water, vuur, lucht.
Als hoogsensitieve persoon zonder filter kun je dus ook genieten van zoveel sensaties. Het is heerlijk. Een heel bijzondere ervaring. De natuurlijke thermenzee is werkelijk een sprookje. Zo zie je maar: ik dacht dat ik te moe was om te gaan, maar na een uurtje dobberen in deze zee voel ik me als herboren. Dit is pure schoonheid en luxe. Net als de andere gasten ben ik een beetje verliefd geworden op Kos.
Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met Happy Soul Travel.
Beeld: Bonnita Postma, Styling: Sandra Kissels, kleding: Yogasway.nl
0 reacties
Geef je reactie