Wat maakt Lama Zeupa zo inspirerend?

‘Zijn doorleefdheid en authenticiteit. He practices what he preaches. Met zijn hele wezen zet hij de lijn voort die Boeddha vijfhonderd jaar voor Christus begon. Die oorsprong voel je ook. Ongelooflijk krachtig.’

Hoe is deze goeroe op je pad gekomen?

‘Ik doe sinds 2000 aan yoga, maar de hindoeïstische leer resoneerde nooit echt bij me. Een event van de Dalai Lama veranderde alles. Mijn hart opende zich, dít is het, dacht ik. Alles begint bij jezelf, bij de kwaliteiten die jij in je hebt. En dus niet bij de goden, zoals de hindoes geloven. Ik vloog naar Nepal en Tibet en bezocht acht boeddhistische kloosters. Toen zei iemand: “Als je er zo serieus mee bezig bent, moet je ook Sanskriet leren en Pali, de Tibetaanse taal. Wist je dat dat ook in België kan?” Jeetje, reis ik helemaal naar de andere kant van de wereld… In 2007 werd ik monnik-in-opleiding in het Tibetaanse klooster Yeunten Ling in Huy, in de Ardennen. Lama Zeupa was daar mijn tweede leraar.’

Wat was je eerste indruk van hem?

‘Een oester, zo gesloten was hij. Stil en observerend. De eerste drie maanden liet hij me in mijn sop gaarkoken. Passeerde ik ’m in de hal, dan keek-ie weg. Op alles wat ik vertelde, zei hij: “Is dat zo?” Om gék van te worden.’

Waarom negeerde hij je?

‘Omdat je als beginner nog vol westerse emoties zit. Die mogen getemd worden, dus eerst moet je jezelf nuttig maken. Wc’s poetsen, leraren rondrijden, onkruid wieden. De dharma – de boeddhistische leer – krijg je niet zomaar, daar moet je voor vechten. Totdat je niet meer kan en op zo’n man wil afstormen: Ik. Wil. Groeien!’

En, ben je op ’m afgestormd?

Lacht: ‘Nee, hoor. Ik heb hem mee uit eten genomen, naar een goede Italiaan. Daar voelde hij mijn betrokkenheid en brak hij open.’

Een leraar kan ook confronterend zijn. Welke opmerking hakte erin?

“Wat ben je toch verwend en egoïstisch, zo gehecht aan schoonheid en comfort.” Gejankt dat ik heb. Het duurde vervolgens vijftien jaar voordat ik les mocht geven. Geloof me, dat is zelfs voor een westerling lang. Ik vroeg het keer op keer, maar kreeg telkens hetzelfde antwoord: je bent er nog niet aan toe. Te veel ego, te weinig zelfliefde en compassie. Hij had gelijk, weet ik nu.’

Wat is zijn belangrijkste les voor jou?

‘Precies dat. Je kunt pas lesgeven als je vrij bent van verstorende emoties, zoals angst en ongeduld. Die projecteer je anders op je groep.’

En hoe is je band nu met hem?

‘Hij is mijn leraar en vriend. We spreken af, bellen en e-mailen. Zit ik ergens mee, dan is hij er om me de juiste richting te wijzen.’