Ze komt binnen met een uitdrukking die ik interpreteer als: ‘Ik heb hier eigenlijk helemaal geen zin in’. Marije heet ze, zie ik op de lijst met studenten die ik deze ochtend in mijn les heb. Haar uiterlijk zegt iets anders dan haar uitstraling: alsof ze zo een fotoshoot heeft. Yogatopje en legging in matchend oudroze, haar blonde haar nonchalant in een knot, maar net zó dat het er niet onverzorgd uitziet. Een beetje lipgloss, donkerrode nagellak die nergens is afgebladderd.

Ik denk in haar een generatie jonge, randstedelijke yogi’s te herkennen, die hun practice zien als onderdeel van hun lifestyle. Een levensstijl die draait om een hoge lat, veel moeten, altijd online zichtbaar zijn en constant het gevoel hebben dat het beter, leuker en mooier kan. Want dat zie je tenslotte op Instagram.

Inkleuren

Ik realiseer me dat ik Marije al helemaal heb ingekleurd, terwijl ik nog maar nauwelijks een woord met haar heb gewisseld. Niet zo oordelen, spreek ik mezelf glimlachend toe. Ik vraag haar of ze vaker yoga heeft gedaan. Ja, zegt ze. Maar vooral lessen op de sportschool. En nee, geen blessures. Ze houdt de antwoorden kort, het lijkt erop dat ze niet te veel van zichzelf wil prijsgeven. Weg is ze, de mat op.

Ruimte om te ontstaan

En dan, terwijl we door de les flowen, zie ik haar ontstaan. Als een kat die zich ontspant in de zon, een bloem die opengaat: haar ongenaakbaarheid glijdt langzaam van haar af. Ze lijkt op te gaan in zichzelf, maar dan niet in hoe ze eruitziet, maar in hoe het met haar gaat. Soms sluit ze even haar ogen als we in de Warrior staan. Eén keer kiest ze voor Child’s Pose in plaats van een Vinyasa.

Ruimte voelen

Na afloop van de les pols ik voorzichtig of het klopte wat ik dacht te zien. Ze lacht breeduit, open, toegankelijk – een heel andere vrouw dan een uur geleden. ‘Het was zo fijn dat je aangaf dat we naar ons lichaam konden luisteren. En mochten kiezen voor een houding die op dat moment goed voelde. Ik doe eigenlijk vooral veel conditietraining op de sportschool. Maar ik vind het soms best wel… heftig daar. Ze zijn best wel streng en harde muziek en zo. Dan is zo’n lesje gewoon even stretchen ook wel lekker.’ Ze bagatelliseert, alsof ze net niet een uur best flink heeft bewogen en gezweet. Maar misschien haalt dat ’t niet bij wat ze allemaal in de gym moet doen. ‘Ik voelde een soort…’ Ze pauzeert. ‘Ruimte.’ Ze kijkt me verwachtingsvol aan, zo van: Zeg ik het zo goed? Ik knik. En wil eigenlijk heel jufferig vertellen dat als je naar je lichaam luistert, je het áltijd goed doet. Maar ik geloof dat ze dat zojuist al heeft ontdekt.

Resi Lankester werkt op de redactie van Yoga by Happinez en is zelf yogadocent. Ze geeft Vinyasa en Ashtanga yoga in Amsterdam.

Meer informatie vind je op resilankester.nl

Fotografie Linelle Deunk Visagie Karen Schreuder

Hoe maak jij ruimte voor jezelf? Luister je naar je lichaam? Op Yoga by Happinez hebben we fijne meditaties en yogalessen die je daarbij helpen.